وقتی به پیشینه جامعه زنان در کتاب «جنس دوم سیمون دووبوار» برمی‌گردم، متوجه شجاعت و مبارزه آن‌ها برای به‌دست آوردن خواسته‌هایشان می‌شوم. با الگوبرداری از زندگی این زنان آگاه و موفق نوع زیستن رضایت‌بخش را می‌شناسم.
هر از گاهی با وقایع دردناکی در مورد تجاوز و قتل و آزار جسمی و جنسی زنان مواجه می‌شویم. این‌بار قرعه به نام شلیر رسولی افتاد و منجر به کشتن خود برای فرار از تجاوز شد.
زن اگر بخواهد ساعت‌هایی را به خود اختصاص دهد و برای بقیه افراد خانواده که توانایی کار هم دارند، غذا نپزد و مسئولیت آن‌ها را برعهده نگیرد، بی‌تفاوت و زنی بد رفتار شناخته می‌شود.
افراد قربانی خشونت‌ها، گاهی به متجاوزین خود وفادار می‌مانند و مجبور به سکوت و ادامه رابطه می‌شوند. آن‌ها به وسیله‌ی تجاوز و خشونت، احساس ارزشمندی خود را از دست داده و سرخورده می‌شوند.
تغییر در زندگی هر فردی لازم است. تغییر باعث به‌وجود آمدن حس خوشایند می‌شود. من از تغییری که در زندگی خود انجام داده‌ام، خرسندم.
فقر و فشار اقتصادی در کشورمان، متأسفانه باعث تشدید پدیده تن‌فروشی شده است. طوری که زنان جوان ما به صورت گروهی به کشورهای همسایه فرستاده می‌شوند تا پول بیشتری از این طریق به دست بیاورند.
خشم در همه‌ی ما انسان‌ها وجود دارد. خشم واکنشی است که ما در مقابل به‌دست نیاوردن خواسته‌ها به آن دچار می‌شویم. این خشم اگر ابراز نشود، باعث بیماری افسردگی شده و مانع پیشرفت ما می‌شود.
ما زنان چگونه حال خود را خوب نگه داریم تا در زندگی کمتر دچار تنش شویم و رابطه بهتری با طرف مقابل خود داشته و حس خوبی هم داشته باشیم.
ختنه جنایتی است که در حق زنان صورت می‌گیرد. این عمل ضدانسانی را برای کنترل نیاز جنسی زن انجام می‌دهند و در جای‌جای کشورمان هنوز هم این جنایت صورت می‌گیرد.